Ana fikir: Varoluşsal problemlerimizin sabit bir çözümü olduğuna inanan ve bu yanıtı pazarlayan spiritual uzmanlara dair hoş bir Kierkegaard anısı.
Fıkra değil; Kierkegaard doktora gider ve iyi hissetmediğini söyler. Doktor, muhtemelen çok kahve içtiğini ve yeterince yürümediğini açıklar ona.
Üç hafta sonra Kierkegaard yine doktoruyla buluşur, hala iyi hissetmediğini ama bunun nedeninin kahve veya yürüyüş olamayacağını anlatır, zira artık kahve içmiyordur ve gününü yürüyerek geçiriyordur.
Doktor cevap verir, “pekala, o halde sebep kahve içmemen ve çok fazla yürümen olmalı.”
Hayatın bilmecesini çözdüğünü iddia eden maneviyat uzmanlarını alaya almak için anlatır Kierkegaard bu anısını. Ona göre uzmanlar, bizlere çözümü açıkladıktan sonra başları dimdik ayrılır aramızdan, ama ta ki köşeyi dönüp kaybolana dek. Görüş açımızdan çıkar çıkmaz, kuyruğunu bacaklarının arasına kıstırıp sıvışır maneviyat uzmanı.
“Sahiden” der Kierkegaard, “biri bana on gümüş verseydi bile varoluş bilmecesini açıklamayı vazife edinmezdim.”
“Eğer hayat bir bilmeceyse, o halde bilmeceyi kim sorduysa nihayetinde cevabı da verecektir elbette.”
Alıntı:
Soren Kierkegaard - Felsefe Parçalarına Bilimsel Olmayan Sonuçlandırıcı Notlar
