1. Bilindik bir çalışmasında Donald Winnicott, üç farklı ebeveynlik tipini ve bu ebeveynlerin yetiştirdikleri çocukların hayata sağladığı uyumu inceler.
Birinci grupta, nispeten ihmalkar diyebileceğimiz, çocukların ihtiyaçlarına pek oralı olmayan ebeveynler; ikinci grupta çocuklarının ihtiyaçlarını çoğunlukla karşılayan ama bazen bunu başaramayan ebeveynler, üçüncü grupta ise çocuğun her türlü ihtiyacına anında koşan mükemmel ebeveynler bulunur.
2. Çalışmalar sonrasında Winnicott, hayata en iyi uyum sağlayan çocukların ikinci gruptaki ebeveynler tarafından yetiştirildiğini bulgular.
Çünkü hayat, aile içinden ibaret değildir. Ve hayal kırıklıkları, kıskançlıklar, üzüntüler ve rekabetle dolu dünyaya adım attığında çocuğun yanında ebeveynleri olmayacaktır artık.
Sorunlara, kendi iç dinamikleriyle bir çözüm bulmak zorunda kalacaktır.
3. Bazen ebeveynler, çocukları için orada olamazlar. Bazen ebeveynler empati kuramazlar. Bazen ebeveynler gereksiz yere sinirlenirler.
Hele bu karantinanın klostrofobik günlerinde çocuklarıyla hapsolmuş birçok ebeveyn gün içerisindeki stresleri, gerginlikleri ve bunları çocuklarına yansıtmalarından duydukları vicdan azabı nedeniyle geceleri uyuyamıyor.
Mükemmelden bir aşağı bir davranışın çocuğun geleceğinde onarılmaz bir travmaya neden olacağından korkuyorlar.
4. Oysa kronik hale gelmedikçe bunlar ne dünyanın sonu, ne de çocuklar için travma sebebi.
Hatta bu tür aksaklıkların çocuk gelişiminde önemli bir yeri var.
Çünkü ebeveynlerin eksik kaldığı noktalarda çocuklar kendi baş etme mekanizmalarını geliştirirler.
Bunlar içinde en önemlisi ise engellenme toleransıdır.
5. Engellenme toleransı, kişinin engellerle karşılaştığında doyumu erteleme ya da metanetini koruma becerisidir.
Engellenme toleransı, çocuğun bilişsel ve duygusal gelişimi sırasında oluşur.
Engellenme toleransını geliştiremeyen çocuklar, hayatlarında büyük zorluk çekerler.
Çocuğunun her anında yanında olmaya, her problemini onların yerine çözmeye çalışan ebeveynler çocuklarının ellerinden bu fırsatı alırlar.
6. Winnicott, mükemmelik baskısı altında ezilen ebeveynleri uyarırken haklıdır.
Çocuk yetiştirmede mükemmelliyetçilik hem ebeveynliği zorlaştırır hem de çocuklara daha az fayda sağlar.
Yeterince iyi ebeveynlik, yeterince iyidir.
Yazan: Emre Özarslan (Huzursuz Beyin)
Alıntılar: Gennifer Lane Briggs - Can I Be a Good Parent and a Good Professional During COVID-19?
