Kötü İhtimaller Bariyerleri
Tecavüz mağdurlarının önlerinde onları anlatmalarından alıkoyan bazı psikolojik bariyerler var; bunlara “Kötü İhtimaller Bariyerleri” diyelim ve şöyle sıralayalım:
- şiddetin tekrarlanma ihtimali
- tecavüzü ispatlayamama ihtimali
- yalancılıkla suçlanma ihtimali
- toplum tarafından dışlanma ihtimali
- suçlu ve yakınları tarafından tehdit edilme ihtimali
- kendi ailesi, eşi, sevgilisi tarafından yeterince karşı koymadığı için suçlanma ihtimali
- herkes tarafından bilineceği için yaşanılan travmanın sürekli tekrarlanma ihtimali
Kim bildiriyor ki?
Ancak devam etmeden önce çok basit ama önemsenmeyen bir gerçeği hatırlamamız gerekiyor: sadece tecavüz değil, çoğu suç polise bildirilmiyor. Özellike suç, tanıdığımız biri tarafından işlenmişse ve tekrarlanma ihtimali varsa.
Örneğin Amerika’da her on ev soygununun sadece altısı polise bildiriliyor. Tecavüz ise ispatı daha zor, yalancılıkla suçlanması kolay, olumsuz psikolojik etkileri aşırı ve mahkemede travması tekrar tekrar yaşanması daha olağan bir durum.
Üstelik bu suç çoğu zaman bir tanıdık tarafından işleniyor.
Her bin cinsel saldırı vakasının beşinde suçlu hapse giriyor.
RAINN verilerine göre, Amerika’da her 1000 cinsel saldırının 230’unda mağdur polise başvuruyor.
Bunların 46’sında fail tutuklanırken, sadece 9’u savcılık tarafından kovuşturmaya değer bulunuyor ve 5’i suçlu bulunup, hapse gönderiliyor.
Yani her 1000 cinsel saldırı vakasının 995’inde fail kurtuluyor.
Bu tecavüz kurtarma sistemine de “Tecavüzcüyü Aklama Hunisi” diyelim.
Not: Washington Post’un verilerine göre bu oran binde beş değil, binde yedi.
Tecavüzcüyü aklama hunisi
Büyük dengesizlik
Elimizde olanlara bakalım:
Bir tarafta suçluyu aklamaya meyilli bir sistem.
Diğer tarafta polise bildirildiğinde ve olay duyurulduğunda karşı karşıya kalınacak ağır problemler silsilesi.
Mağdurlardan kahramanlık beklemek
Bütün psikolojik faktörleri; mağdurun travmasını, içten içe yaşadığı suçluluk duygusunu, bir daha aynı kişi olamayacağının o ağır bilgisini, kırılganlığını, tiksintisini, yaşadığı kısmi felci bir kenara bıraksak bile, sadece bu dengesizlik bile, sistemin nasıl “konuşanı cezalandırmak” üzerine inşa edildiğini açıklamaya yetiyor.
Eğer tecavüz vakalarının daha sık ve o an polise bildirilmesini istiyorsak, mağdurlardan kahraman olmalarını beklemek yerine, hakkını aramanın kahramanlık gerektirmeyeceği bir sistem ve toplum yaratmaya katkıda bulunmamız gerekiyor.
Alıntılar:
RAINN - The Criminal Justice System Statistics
Bureu of Justice Statistics - 42 Percent Violent Victimizaton Reported in 2016
BBC- Why most rape victims never acknowledge what happened
