top of page

Haftalık Psikoloji Bülteni'ne üye ol

Teşekkürler.

HUZURSUZ EMOŞ.jpg

Dünyaya bir kez çocukken bakarız




Louise Glück dün Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanınca araştırmaya koyuldum. Hakkında bir şey bilmiyordum. Karşılaştığım şiirlerini beğendim ama Nuray Önoğlu'nun çevirdiği "Yuvaya Dönüş" şiirini, hem verdiği duygu hem de bir yanıyla son günlerde konuştuğumuz çocukluk algıları konusuyla bağdaştığı için paylaşmak istedim.


İyi okumalar.



Yuvaya Dönüş


Bahçede bir elma ağacı vardı -

Bu kırk yıl evvel olmalı – ardında

alabildiğine çayırlar. Çiğdemler

ıslak çimlerde sürüklenen.

O pencerede duruyordu:

Nisan sonuydu. Bahar

çiçekleri komşunun bahçesinde.

Kaç kez çiçek açtı o ağaç,

tam o gün ama, doğum günümde,

daha önce ya da daha sonra değil?

Değişkenin, evrilenin

sabitle ikamesi.

Amansız yeryüzünün

imgeyle ikamesi. Ne biliyorum

bu yere dair,

ağaç rolünü on yıllardır

bir bonsai oynuyor, sesler

yükseliyor tenis kortlarından –

Tarlalar. Uzun çimenlerin kokusu, taze

biçilmiş.

Lirik bir şairden bekleneceği gibi.

Dünyaya bir kez çocukken bakarız.

Gerisi hatıradır.


Alıntılar:


Louise Glück - Yuvaya Dönüş

Çeviren: Nuray Önoğlu