Geçen hafta sonu İngiliz bilimkurgu ve fantezi yazarı Neil Gaiman’ın online Hikaye Anlatımı Sanatı derslerine başladım. Teknolojinin büyük nimetlerinden biri işte, hayranı olduğum bir sanatçının verdiği dersleri evimde kahvemi höpürdete höpürdete, videoyu durdura durdura izledim.
Konu yaratıcılığın kaynaklarına geldiğinde Gaiman, bir hikaye üreticisi için en verimli kaynaklardan birinin artık sorgulama gereği duymadığımız sıradan olaylar olduğunu söyledi. Bu olaylara farklı perspektiflerden, kamera açılarından bakmayı denediğimizde bambaşka şeyler görebileceğimizi ve bunun da ilham verici olduğunu anlattı.
Kendisinin örneği Pamuk Prenses mesela; doğduğumuzdan beri binlerce kez dinlediğimiz, aşina olduğumuz bir masal. Ama perspektifimizi biraz kaydırdığımızda; nasıl bir insan kömür karası saçlara, kan kırmızısı dudaklara ve kar beyazı bir cilde sahip olup bir yıl boyunca bir tabutta kalbi atmadan yatar ve sonunda hiçbir şey olmamış gibi uyanıp hayatına devam edebilir?
Ve nasıl bir prens, ormanda dolanırken tabutta yatan ölü bir kadını görüp şehvetle onu kalesine götürmek ister? Binlerce kez dinlediğim masal birden bire değişmeye başlıyor. Ve karşılaştığım manzarada vampir bir prenses, nekrofil bir prens ve halkını bu yaratıklardan korumaya çalışan iyi kalpli bir üvey anne görüyorum.
Hikaye anlatma konusunda emin değilim ama bu ders devlet yöneticilerimizin perspektifini anlayabilme konusunda bana epey yardımcı oldu.
Ben baktığımda ücretsiz izin verilmediği için çalışmak zorunda kalan gözden çıkarılmış işçileri ve önceki vergilerin nereye harcandığının hesabını vermediği halde bağış toplamak isteyen yöneticileri görüyor ve kızıyordum.
Ama sanırım onlar baktığında, her yıl ortalama iki bin üyesini iş cinayetlerinde kaybettiği halde hala sınıf bağışıklığı kazanamamış işçi sınıfını, onca asfalt yola rağmen hala vergilerinin hesabını sormak isteyen bazı kötü kalpli vatandaşları ve birkaç bin işçiye mal olsa da sistemi kurtarmaya çalışan iyi kalpli kapitalist yöneticileri görüyorlar.
Bu arada yanlış anlaşılmasın, aynı gemideyiz.
Sadece küçük bir perspektif farkı bu.
Yazan: Emre Özarslan (Huzursuz Beyin)
Alıntılar: Neil Gaiman - Masterclass dersi
Instagram: https://www.instagram.com/huzursuz.beyin/
Facebook: https://www.facebook.com/huzursuzbeyin/
Twitter: https://twitter.com/huzursuz_beyin